DEN BROK-BOEIJEN
Dit is een korte geschiedenis van de juwelier- horlogerzaak Den Brok-Boeijen van mijn ouders. Het is een klein overzicht van ontstaan, vooruitgang, maar ook van een trieste ondergang. Deze beperkte geschiedenis wil ik vertellen om een beetje recht te doen aan de waarheid, maar ook voor mijn overleden broer Hans.
1. Walstraat A77 (26-28) Ravenstein.
Mijn ouders, Piet den Brok en Lena Boeijen woonden in 1947 te Ravenstein vanwege de woningnood zo direct na de Tweede Wereldoorlog eerst in bij de familie Den Oever.
Piet hield zich ondertussen bezig met het repareren van klokken en horloges. Hij had een verzoek aan de Kamer van Koophandel gedaan om een dit beroep officieel uit te mogen oefenen. Een brief van de burgemeester moest dit ondersteunen.
Op 4 maart 1947 is hij dan officieel ingeschreven.
Begonnen als horloge reparateur en klokkenmaker, wilde hij ook een winkel. Daar was een middenstandsdiploma voor nodig. Dat ging Lena op zich nemen.
Ondertussen hadden ze een huis in de Walstraat gekocht, waar ze een winkel wilde beginnen. Er moest heel wat verbouwd worden. Uit brieven aan een broer van Piet wat fragmenten:
Op 12 juli 1949 schreef Lena: ..."De zaak gaat uitstekend. De fabriek achter ons huis zijn Harrie en Frans aan het opknappen, maar het duurt verschrikkelijk lang. Ze zijn al vanaf 2 mei bezig. We kunnen het echter goed verhuren, zodat het in de toekomst goed wat opbrengt. Met de verbouwing van het huis zullen we nu ook spoedig beginnen. Wat zullen we blij zijn als alles achter de rug is, want je hebt rust noch duur. Misschien weet u wel dat Piet aangevraagd had om vergunning voor het verkopen van goud en zilver. Nu moet hij op 21 juli een proefexamen afleggen. Daar heeft hij wel wat schrik van om reden dat hij daar niet al te veel kennis van heeft. Toch zou het voor ons van veel belang zijn als het lukte. Help ons s.v.p. een handje met bidden dat het moge slagen..."
Op 5 november 1949 was dan de opening van de winkel.
21 november 1949 schreef Lena: "...In het begin schoten ze met de verbouwing heel goed op, maar nu is het fout. Zo nu en dan zie je een paar werkers. Maar met veel aansporen, opbellen en lopen is de winkel op het nippertje klaar gekomen voor de opening.
Dat was op 5 november. En druk dat het geweest is. En nu nog steeds. Het is dan ook een echte mooie winkel. Iedereen roept erover. Er kunnen in Amsterdam wel grotere zaken zijn, maar zo gezellig als de onze zie je niet. We hebben dan ook een grote voorraad en ruime keuze in alle uurwerken. Die grote kamer is nu uitsluitend als werkkamer ingericht. Daar poets ik eens in de week en voor de rest laat ik ze maar heen doen. Dat slaapkamertje is nu ontvangkamertje geworden en de keuken ken je niet meer terug, zo mooi is die. Verder is er nog niets klaar. maar als ik geduld heb, zal het wel eens klaar komen..."
In 1951 werd de juwelierszaak officieel erkend.
2. Hoek Walstraat-Landpoortstraat Ravenstein.
De volgende stap was een winkel op de hoek van de Walstraat en de Landpoortstraat. Het lag centraler en er was meer winkelruimte.
Ondanks dat Piet tevreden was met de mooie winkel had hij toch een probleem. De woning en het werkatelier lagen een stuk verder weg. Daarom kwamen er binnen enkele jaren snel nieuwe plannen. Hij kocht grond verderop in de Landpoortstraat en liet er een nieuw huis met winkel en werkatelier bouwen.
3. Landpoortstraat Ravenstein.
In 1953 was het huis met winkel en werkplaats klaar.
Ze werkten en verbleven hier bijna tien jaar. De dood van hun dochter, de toekomst van hun vijf zoons en de behoefte om ergens anders opnieuw te beginnen, deed hun besluiten naar Oss te vertrekken. In het voorjaar van 1964 volgde een grote uitverkoop.
4. Galerij Oss.
Op 15 juli 1965 werd er een grote winkel geopend in Oss op de hoek van de Walstraat en Galerij.
Hans, de tweede zoon van Piet, werkte al regelmatig in de zaak. Na zijn HBS-diploma ging hij er definitief werken, want hij moest de zaak op termijn overnemen. Maar dat gebeurde al vrij vlot in 1969. Er kwam een hernieuwde opening. De winkelgevel werd ook opgesierd met een carillon, dat elk kwartier een melodie speelde.
Hans trouwde met Wilhelmien van Ballegooij, die ook in de winkel werkte. Speciaal voor Wilhelmien werd er een sierradenboetiekje geopend: Siera. Het ging goed met "Den Brok-Boeijen".
5. Ondergang.
De zaak liep voorspoedig. Maar bij een noodlottig auto ongeluk in 1972 overleed Wilhelmien. Hierdoor kreeg de zaak wat minder aandacht en na een jaar kreeg Hans een nieuwe relatie. Piet besloot toen (onterecht) de zaak terug te nemen. Dit was het begin van het einde.
Hans begon met zijn nieuwe vrouw Nel een eigen zilver- en goudsmederij.
Het bleek al snel dat mijn vader de zaak niet meer aankon en besloot de winkel te verkopen aan een neef met zijn vrouw.
Dat gebeurde begin 1975.
De nieuwe eigenaar, een neef , kwam echter zijn betaalverplichtingen niet na, waardoor Piet een rechtszaak begon. Op 26 september 1975 moest de winkel worden teruggegeven. De neef van Piet had voor de teruggave het nodige ontvreemd uit de zaak, zodat hij elders in Oss een eigen zaak kon beginnen. Hij zorgde er ook voor dat Piet door de FIOD werd opgepakt en enkele dagen in hechtenis moest blijven in verband met belastingontduiking. Door deze tegenslag, de enorme verliezen en de grote belastingaanslag zag Piet geen andere mogelijkheid dan binnen een jaar de winkel nu definitief aan een vreemde te verkopen.
Ook al veroordeelde de rechter de neef op 16 juli 1980 tot het terugbetalen van alle verliezen en onkosten met de nodige rente, uiteindelijk kwam er geen cent terug, want de vogel was naar het buitenland gevlogen.
Dit was het trieste einde van de juwelierszaak Den Brok-Boeijen.
==========
Willem den Brok, juli 2022.
Bijgewerkt tot juli 2022.
Wil je terug naar de homesite, klik op: Voorouders. Genealogie door Willem den Brok.
Maak jouw eigen website met JouwWeb